De beursmiserie volgens Yogi Berra
‘This is deja vu all over again’, placht de grote filosoof-baseballcoach Yogi Berra te zeggen.
Inderdaad, niets nieuws onder de zon. De Amerikaanse president Donald Trump schoffeert en straft tweetgewijs de Chinezen waarmee hij tot een handelsakkoord wil komen, de Chinezen reageren met tegenmaatregelen, de beurzen duikelen omlaag.
Het gedrag dezer jaren van enkele wereldleiders is beslist zorgwekkend. Trump gokt er duidelijk op dat het land van ‘zijn vriend’ Xi Jinping zal plooien onder zoveel onverzettelijk machtsvertoon, maar het tegendeel is waar. En nu Trump vanaf 1 september nieuwe heffingen van 10% op 300 miljard dollar aan ingevoerde Chinese goederen wil opleggen – voor het eerst ook zuivere consumptieproducten – lijkt een faire deal meer dan ooit onmogelijk in de volgende maanden.
Logisch dus dat de beurzen zakken.
Maar moeten we panikeren? Neen. Paniek is nooit een goede raadgever op de beurs, zeker niet voor langetermijnbeleggers als wij. Ook al ziet het er op korte termijn somber uit, laten we vooral uitvissen wat de prioriteit is in het hoofd van de machtigste mens ter wereld. Het antwoord op die vraag is makkelijk, en klinkt misschien sarcastischer dan we bedoelen: hijzelf is de prioriteit. We hebben te maken met een extreem narcistisch figuur, dat in de eerste plaats aan zijn eigen macht en glorie werkt.
Dat betekent concreet ook: volgend jaar herverkozen geraken. De kans dat hij daarin slaagt is groot, op voorwaarde dat de Amerikaanse economie nog minstens een jaar op volle toeren kan blijven draaien. Hij heeft met een flinke belastingverlaging reeds via de begroting een paardenmiddel ingespoten. Nu moet het van de monetaire autoriteiten komen. De Amerikaanse centrale bank verlaagde vorige week de rente (hoe lager de rente, hoe meer zuurstof voor de economie, met dank aan goedkope financieringsmogelijkheden), maar moet volgens de twitterende president véél verder gaan dan dat.
Mogelijk redeneert Trump dat een vlotte snelle deal met China de economie zodanig zal boosten, dat verdere renteverlagingen niet meer nodig zouden zijn. En dat wil hij niet. Bovendien is handelsvrede positief voor de hele wereld, terwijl een forse ondersteunende Fed-politiek vooral voor de VS goed zou zijn (op korte termijn tenminste!). Zou het kunnen dat Trump met zijn vijandige tweets aan het Chinees adres in de eerste plaats de Fed onder druk wil zetten?
In elk geval zijn de beurzen opnieuw de speelbal van (geo-)politieke spelletjes. Dat zorgt overal voor onzekerheid (‘Hoe ver gaat de handelsoorlog nog escaleren?’ is een vraag die veel bedrijven ertoe aanzetten hun investeringen uit te stellen en mogelijk een reeks klanten en leveranciers uit te sluiten). Die onzekerheid zal nog wekenlang aanhouden, want niemand weet waarheen we gaan. En iedereen weet, sinds Yogi Berra de onsterfelijke woorden heeft uitgesproken: ‘It’s tough to make predictions, especially about te future’. Het worden dus nog moeilijke beursweken.
Maar dit kan opportuniteiten scheppen, net zoals rond Kerstmis 2018, toen we Sioen kochten voor 21,7 euro. We mogen ook vanaf 26 augustus een aandeel kopen. Als het zo doorgaat, gaan we dus laaghangend fruit kunnen plukken. We zullen dat met plezier doen. Over de langere termijn zijn we immers positief over onze aandelen in portefeuille.
Omdat Trump een forse correctie van Wall Street niet kan hebben in 2020. Omdat ook Xi wel weet dat een jarenlange Koude Oorlog met de VS met heel wat Chinees welvaartsverlies gepaard zal gaan. Omdat de rente nog jarenlang laag zal zijn en die lage rente een flinke steun is voor kwaliteitsbedrijven zoals Solvay, Umicore, CFE en co.
Omdat de meeste bedrijven die ons interesseren tegen stootjes kunnen (wij focussen op de ondernemingen zelf, niet op beursindexen of bloederige headlines).
En omdat dit over meerdere dimensies ‘deja vu all over again’ is. Ik denk onder meer aan augustus 2015, toen het pretpark Dismaland opende – een park vol naargeestige kunst dat ons herinnert aan het feit dat de wereld (en zeker ook de beurs) geen Disneyland is. Ook toen klapten de beurzen in elkaar, in die pre-Trump-tijd was dat vooral het gevolg van vrees voor een kwakkelende Chinese economie en wereldwijde deflatie.
Dat soort van beursperiodes maakten we sindsdien meermaals mee – Trump is volstrekt uniek, maar zelfs dit fenomeen kan niet voorkomen dat voor zijn tijdperk al te vaak vergelijkbare gebeurtenissen plaatsvonden. ‘The future ain’t what it used to be’, zei Yogi Berra, maar dat klopt niet.
Toen was ons advies: wacht rustig af tot de stormen voorbijgeraasd zijn, want deze Berra-wijsheid is tijdloos en universeel: ‘It ain’t over ’til it’s over.’ Maak intussen de balans op: welke aandelen die u in alle omstandigheden aantrekkelijk vindt zijn nu echt goedkoop geworden?… We maken een dezer een nieuw lijstje op, met onze topkandidaten voor eind augustus.
Laten we inmiddels de correctie relativeren met wat filosoof Berra zei: ‘If the world were perfect, it wouldn’t be.’
Comments (2)
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Koen Van Calsteren
5 augustus 2019 at 19:01
Vandaag beluisterde ik de podcast van het Nederlandse radioprogramma ‘beurswatch’. Een gast in dit programma bekeek de handelsoorlog vanuit een andere hoek. Hij vond dat de Chinezen de handelsoorlog bleven voeden omdat de verkiezingen eraan kwamen en Trump met een blijvende handelsoorlog niet naar de verkiezingen kon trekken. Nu ja, … hoe je het bekijkt is misschien van minder belang. Het resultaat is immers hetzelfde.
phuylb
6 augustus 2019 at 07:19
Dat is een uitstekend punt. Xi Jinping heeft meer tijd dan Trump en zal dus zijn hakken diep in het zand zetten. Trump zal allicht hebben aangevoeld dat een snel akkoord waar hij als overwinnaar kon uitkomen – en dus glorieus mee naar de kiezer kon gaan – niet haalbaar was, dus trekt hij maar de tweede Trump-kaart: quantitatieve versoepeling. Aangezien de Fed niet de handpop wil spelen van het Witte Huis, zal de Fed pas bereid zijn tot een lange reeks renteverlagingen en andere accomoderende ingrepen als de economie ten onder dreigt te gaan.