De beurzen: Disneyland is Dismaland geworden
Hoe toevallig: net nu verbijsterde beleggers in paniek hun activa verkopen, opent in het Britse pretpark Weston-Super-Mare het ‘verbijsteringspark’ Dismaland.
‘Bemusement park’ Dismaland, (letterlijk vertaald: ‘naargeestigland’) is een alternatief pretpark uit de koker van de mysterieuze kunstenaar Banksy – niemand kent diens ware identiteit. Op de site van een vervallen pretpark tonen Banksy en andere kunstenaars tal van attracties en taferelen die de draak steken met de opgeklopte vrolijkheid van de Disneylands.
Geen immer lachende Mickeys, maar somber kijkend personeel waardoor de Mickey-oortjes vooral een gevoel van tristesse opwekken. De koets van Assepoester ligt er gecrasht bij na een ongeval, achtervolgd door paparazzi. Er zijn akelige kunstwerken over de bootvluchtelingen en een vrouw die op een bankje wordt aangevallen door meeuwen.
‘Neen, het is niet allemaal rozegeur en maneschijn zoals pretparken ons willen doen geloven’, is de boodschap van dit cynische kunstwerk.
En ja, dit is nu eens de best mogelijke metafoor voor de huidige gebeurtenissen op de financiële markten.
Het is goed dat beleggers nu en dan met de neus op de feiten worden gedrukt: de beurs is niet Disneyland. Indien de hausse lang duurt, beginnen velen dat nochtans te denken. Ze worden gewoon aan jaarrendementen van 10 of zelfs 20%. Ze beginnen dat normaal te vinden.
En dan gebeuren zo’n dingen. Een beursongeval waar alle paparazzi’s ter wereld op focussen. Dat verveelvoudigt het crisisgevoel. Plots wordt iedereen pessimistisch. Niemand ziet het nog zitten. Verkopers zetten aan om te verkopen. Alles zakt en blijft zakken omdat het zakt. Disneyland is Dismaland geworden. We zitten in een antipretpark nu.
Wat is er gebeurd?
Deze massale ‘sell-off’ is een motie van wantrouwen in de capaciteit van onze leiders om de wereldeconomie op peil te houden. En dat wantrouwen is extreem besmettelijk.
Het begon bij twijfels of de Chinese leiders nog wel de macht en controle hebben over de eigen economie. Het leidde tot de vrees dat de Chinese groei zou stilvallen. Dat zorgde dan weer voor doembeelden van uitpuilende voorraden olie en andere grondstoffen die niet langer zouden worden geconsumeerd. Een akelig deflatiespook stak de kop op, met ontluikende landen die zouden worden meegesleurd in de draaikolk van de Chinese malaise. Kan de Amerikaanse centrale bank in die omstandigheden de rente nog optrekken in september? En wat zijn daar dan weer de gevolgen van?… Angst, twijfels en een massale verkoopgolf, ziedaar het resultaat van dat alles.
Moeten we nu mee met kudde naar de exit hollen?
Slecht idee. De markten reageren emotioneel. Het is beter daar niet aan mee te doen. Wij houden ons model in het oog om te zien of sommige van onze aandelen hun bodemlimieten naderen. Dat is zeker nog niet het geval.
Intussen worden sommige aandelen wel heel aantrekkelijk. Maar ook hier zouden we niet te snel ageren. Nu de negatieve emoties de richting bepalen, kan het best zijn dat de situatie erger wordt alvorens te verbeteren.
Laat de plensbui rustig overtrekken. En geniet van uw dagje-uit in Dismaland (ook al kan het langer dan een dagje worden).
