De grote nobelprijspronostiek 2017

Sta me toe te starten zoals in de blogpost met dezelfde titel van een en van twee jaar geleden (als je de gelegenheid krijgt lui te zijn, niet twijfelen):

‘Sta me toe eens onbescheiden pocherig te beginnen. In 2011 schreven mijn toenmalige collega Daan Ballegeer en ik in De Tijd een voorspellingsartikel over de mogelijke winnaar van de Nobelprijs economie. Precies 4 namen prijkten in onze inleiding. Ze hebben inmiddels allemaal de prijs gewonnen.’

Die namen waren:
– Lloyd Shapley (gewonnen in 2012)
– Lars Peter Hansen (2013)
– Thomas Sargent (2011)
– Robert Shiller (2013).

Straf hé? Wacht, het wordt nog straffer. In 2014 stelde ik een top10 op met de volgens mij grootste kanshebbers op de prijs.

– Op 6: Jean Tirole (winst in 2014)
– Op 10: Angus Deaton (winst in 2015).

En voor de volledigheid: verder terug in de tijd in De Tijd voorspelde ik meermaals dat Eugene Fama hem ging krijgen. Bingo: in 2013.

Mocht ik de beurs even goed kunnen voorspellen…

Ik zou beter stoppen, nu ik zo’n mooie succesreeks mag tonen. Maar helaas, ik kan aan dit ‘namedrop’-spelletje niet weerstaan. Hierzo dus: het tiental voor 2016. Morgen weten we of de winnaar hier bij zit. Hoe dan ook: de kans dat de winnaar een man is wiens naam met een ‘B’ begint, is redelijk groot.

1) Ben Bernanke. De bebaarde en bedaarde Fed-baas loodste de Amerikaanse economie op superieure wijze door de grootste crisis van de voorbije 80 jaar. Hij is bovendien een briljant academicus. Enige reden waarom Bernanke hem dit jaar niet zou krijgen: hij krijgt hem volgend jaar, op de tiende verjaardag van de Grote Klap.

2) Deirdre McCloskey. Een indrukwekkende econome. Ze stelt al decennialang de al te veel op kille wiskunde gebaseerde economische theorie op de korrel. Haar inzichten krijgen steeds meer gehoor. Haar boeken zijn van een onpeilbare diepgang. En ze zou pas de tweede vrouw ooit zijn die de prijs zou winnen (na Elinor Ostrom in 2009).

3) Paul Romer. Een groot kanshebber. Romer is ook nog vrij jong (amper 63 jaar), maar prijkt al 12 jaar op de kanshebberslijstjes. Romer benadrukt dat economische groei niet kan aanhouden als we altijd hetzelfde steeds vaker doen. Groei komt voort uit vernieuwing. Alweer zeer actueel.

4) Israel Kirzner. De 86-jarige Amerikaan deed waarlijk baanbrekend werk over de rol van de ondernemer in de maatschappij. De hoofdrol, eigenlijk.

5) Raghuram Rajan. Hier stond vorig jaar de intellectuele reus van 94, William Baumol. De charmante Rajan is, net als Bernanke, zowel een uitstekend academicus en een prima monetair leider (tot vorig jaar de centrale bank van India). Maar eigenlijk geloof ik er niet in: de jongen is piepjong, amper 54. Een baby, in Nobelprijswinnaarskringen.

6) Jagdish Bhagwati. Een Indiër, ‘in defence of globalisation’. Een prediker van de globale vrijhandel dus. Hem de prijs gunnen zou een statement zijn tegen de verkrampte protectionistische reflexen van nogal wat volksmenners. De 82-jarige Bhagwati was jarenlang een favoriet, maar geraakte recent een beetje in de vergetelheid.

7) Robert Barro. Al jàààààren favoriet. Hij zou hem dit jaar echt kunnen winnen dankzij zijn Ricardiaanse Equivalentietheorie. Erg hip, al jaren: als de overheden al te veel consumeren, consumeren de burgers minder.

8) Anthony Atkinson. Zorg dat er een deskundige in inkomensongelijkheid in het lijstje zit, die niét naar de naar Thomas Piketty luistert.

9) William Nordhaus. Weldra wint een klimaatexpert. En àls dat gebeurt, dan is het deze klimaatexpert.

10) Olivier Blanchard. De voormalige hoofdeconoom van het IMF heeft razend interessante inzichten. Nadeel: zijn Franse landgenoot Jean Tirole won hem pas twee jaar geleden. Voordeel: ook zijn naam begint met een B. Ze zijn dus met z’n vijven hier in de top10.

En wanneer wint een Belg eens de meest begeerde onderscheiding van de economische wereld? Jacques Drèze zou hem verdienen, en hij is nu toch ook alweer 88 jaar oud.

Posted on 7 oktober 2017 at 17:31

Tags:

1 reactie

Comments (1)

  1. jan verheyden

    8 oktober 2017 at 16:11

    Op deze regenachtige zondag moet er ook iets van mijn hart.

    In een column (De Tijd wo 4-10 ) schrijft prof. K Schoors dat de vermogensbelasting best te verantwoorden is omdat aandelen en obligaties

    dank zij de ingrepen van de E C B ,fel gestegen zijn .

    Enkele bedenkingen:

    -Als men het over vermogens heeft, wordt vergeten dat een vermogen moeizaam tot stand komt,dikwijls opgebouwd door vorige generaties.

    Professoren zoals Paul De Grauwe en John Crombez (sp) vinden min. 50 % successierechten het nieuwe normaal !

    -Ingrepen van de centrale banken zorgen voor broodnodige werkgelegenheid,toch normaal om bedrijven in crisistijd te ondersteunen,te beginnen

    bij de banken.Herinner U Mevr.Laurette Onkelinx(ps),die haar plezier niet op kon,als de banken van haar eigen land om hulp smeekten.

    -Als men het over stijgende beurskoersen heeft,vertrekt men van maart 2009,de 50% daling vooraf ,vergeet men.

    – Als aandelen en obligaties geen slechte beleggingen blijken te zijn,zouden economie professoren de eerste moeten zijn om ze te promoten.

    In dat opzicht zorgt een magazine zoals M.M.voor een welgekomen steun en tegengewicht. De zon komt terug door de wolken piepen.

Geef een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.