En de Nobelprijs Economie gaat naar B…

Straks wordt de Nobelprijs economie uitgereikt. Naar goede gewoonte geven we een top10 van meest voor de hand liggende kandidaten mee. Meestal staat de naam van de winnaar hier wel degelijk tussen. Vorig jaar wonnen William Nordhaus (toen ons nummer 2) en Paul Romer (ons nummer 9).

Extra voorspelling: de naam van de winnaar begint met een B. 60% kans daarvoor!

Ziehier de lijst.

Jagdish Bhagwati. Een Indiër, ‘in defence of globalisation’. Een prediker van de globale vrijhandel dus. Hem de prijs gunnen zou een statement zijn tegen de verkrampte protectionistische reflexen van nogal wat volksmenners. De 84-jarige Bhagwati was jarenlang een favoriet, maar geraakte recent een beetje in de vergetelheid. En ik heb het gevoel dat sowieso een Aziaat hem gaat krijgen. Het is verdorie al twintig jaar geleden (toen kreeg de welvaartseconoom Amartya Sen de topprijs).
Robert Barro. Al jàààààren favoriet. Hij zou hem dit jaar echt kunnen winnen dankzij zijn Ricardiaanse Equivalentietheorie. Erg hip, al jaren: als de overheden al te veel consumeren, consumeren de burgers minder.
Ben Bernanke. Ik zet hem al enkele jaren op mijn lijst, omdat hij de prijs echt wel verdient. De bebaarde en bedaarde Fed-baas loodste de Amerikaanse economie op superieure wijze door de grootste crisis van de voorbije 80 jaar. Hij is bovendien een briljant academicus, die vorig jaar nog een belangrijke paper schreef over de oorzaak van de crisis (zie artikel in MMM n°109).
Deirdre McCloskey. Mijn persoonlijke favoriet omdat ik haar twintig jaar geleden in Antwerpen mocht interviewen. McCloskey stelt al decennialang de al te veel op kille wiskunde gebaseerde economische theorie op de korrel. Haar inzichten krijgen steeds meer gehoor. Ze schreef ook onpeilbaar diepe boeken over de economische geschiedenis (de turf ‘The Bourgeois Virtues’ ligt al enkele jaren op het schap van mijn bureau te wachten). En ze zou pas de tweede vrouw ooit zijn die de prijs zou winnen (na Elinor Ostrom in 2009).
Israel Kirzner. Een aanhanger van de Oostenrijkse School, maar op de juiste vlakken genuanceerder dan zijn grote voorbeelden von Hayek en von Mises. De Amerikaan deed waarlijk baanbrekend werk over de rol van de ondernemer in de maatschappij. De hoofdrol, eigenlijk.
Carmen Reinhart en Kenneth Rogoff. Het schrijverspaar hoort de prijs samen te krijgen voor hun monumentale werk ‘This Time Is Different’, waarin ze 800 financiële crisissen analyseerden en voortdurend op dat die ene nagel blijven kloppen: het zijn de schuldenbergen!
Warren Buffett. Ik weet het, ik weet het. Buffett, die zelf nooit een boek schreef (maar zo veel briljante artikels) is bijlange niet academisch genoeg om ooit de Nobelprijs te krijgen. Maar eigenlijk verdient hij hem, liefst samen met Charlie Munger. Het duo onderwees miljoenen spaarders over efficiënt langetermijnsparen en droeg heel wat bij tot de stijging van de algemene welvaart. Eigenlijk komen ze net zo goed in aanmerking voor de Nobelprijs voor de Vrede… Niemand die Buffett op zijn lijstje heeft, dat staat vast. Het zou wat zijn… En hey, zijn naam begint met een B.
Abhijit Banerjee zou hem kunnen krijgen. Voor de 58-jarige Banerjee is het allicht wachten tot Esther Duflo, zijn Franse co-auteur aan ‘Poor Economics’, minstens vijftig geworden is. Dat is dus nog tot 2023…
Olivier Blanchard. De voormalige hoofdeconoom van het IMF heeft razend interessante inzichten. Nadeel: zijn Franse landgenoot Jean Tirole won hem pas twee jaar geleden. Voordeel: ook zijn naam begint met een B. Ze zijn dus met z’n vijven hier in de top10.
Daron Acemoglu. Nog wat jongskes misschien met zijn 52 lentes, maar de auteur van ‘Why Nations Fail’ is als politiek econoom al jaren all over the place…

Valt net uit het lijstje: Andrei Schleifer (-). De prijs zou me eerlijk gezegd verbazen, omdat Robert Shiller en Richard Thaler, samen met Schleifer het toptrio rond Behavioral Finance, hem onlangs kregen. Maar Schleifer is een topacademicus, met miljoenen referenties in miljoenen wetenschappelijke papers. Dus hij verdient hem wel. Volgend jaar?

Ook er niet meer in: Partha Dasgupta (-). Een welvaartseconoom die in Bangladesh geboren is. Dasgupta is tevens een ontwikkelingseconoom, met focus op technologische ontwikkeling en klimaatverandering. Een hippe vogel dus.

Andere kanshebbers: Edward Lazeard, Marc Melitz, Richard Posner, Rag Rajam, Michael Jensen, David Kreps, Susan Athey, Dambisa Moyo.

Voldoende name dropping? Wacht, nog eentje. Op de valreep gesneuveld: Anthony Atkinson. Zorg dat er een deskundige in inkomensongelijkheid in het lijstje zit, die niét naar de naar Thomas Piketty luistert. Als die hem wint, eet ik mijn schoen op.

Als Piketty hem wint, eet ik mijn twee schoenen op.