Fasten seat belts
Fasten seat belts, beste lezer, want het wordt een bumpy ride vandaag op de beurs.
Niet dat het allemaal zo dramatisch wordt als in 2008 of in die oktoberdagen van 1987 of in die donkere jaren 70. Tenminste,dat hopen we. Zeker zijn we nooit, ter beurze. En het is nergens zo makkelijk in scenario’s te geloven naargelang de eigen gemoedstoestand. Zijn we we somber gestemd? Dan kunnen we perfect geloven in een dermate escalerende handelsoorlog dat, misschien op enkele zeer lokaal gerichte aandelen na, onze ganse portefeuille gaat kelderen.
Daarom hoeven we nog niet halsoverkop alles buitensmijten. Ten eerste omdat we net zo goed zonnig gestemd kunnen zijn, en redeneren dat Donald Trump voor alles herverkozen wil geraken en weet dat een zware recessie daar een stokje voor zou steken.
Ten tweede impliceert ‘fasten seat belts’: ‘blijf zitten’! Beurscrashes zijn onmogelijk te timen, en over de lange termijn is de opportuniteitskost wegens niet in aandelen zitten veel groter dan het verlies tijdens zo’n crash.
Ik herinner me een welgesteld dokter, die in het najaar van 2008 zijn ganse aandelenportefeuille buitenzwierde omdat de waarde in enkele weken tijd was gehalveerd, van 600.000 naar 300.000 euro. Via spaarboekjes en andere superveilige belegingen zal het tot 2032 duren eer hij terug aan 600.000 euro zit. Was hij gewoon blijven zitten, dan had hij die waarde al ergens in de winter van 2012-’13 opnieuw bereikt.
Idem voor de crash van 1987, waarvan de aandelen opmerkelijk snel herstelden. Idem voor de crash van Nifty Fifty-aandelen. Dat waren de 50 bekendste multinationals op Wall Street in 1972, die in de volgende jaren gemiddeld 65% van hun waarde verloren. Beleggers die niets tijdens hun neergang hadden verkocht, hadden twee decennia later een knappe return, zelfs zij die op het absoluut hoogtepunt van 1972 kochten. Idem voor de crash van 2001-’03. Ik herinner me de baas van een grote Belgische verzekeraar, die begin 2003 zijn beurshandelaars de opdracht ‘verkoop alles’ gaf. Dat was het dieptepunt.
De onzekerheid vandaag zit hem natuurlijk in de vrees dat de koersen van hieruit veel dieper zullen zakken. Liever nu afstappen, nu het nog kan tegen redelijke prijzen, en over enkele maanden, na de crash dus, opnieuw kopen, is duidelijk de beste strategie. Op papier toch. Want het is precies diezelfde strategie die de dokter en zoveel beleggers hierboven ook toepasten.
Ook wij denken dat de beurzen in de komende weken flinke bokkensprongen zullen maken. Amerikaanse ondernemers beginnen op de rem te staan. Als nu ook de consument minder gaat consumeren, kan het via de typische zelfversterkende effecten snel omlaag gaan. Een bange Mister Market is een zelfdestructieve Mister Market, dus de komende dagen worden spannend.
Alles verkopen en wachten tot rustiger tijden is voor ons echter geen optie.
Ten eerste omdat Mister Market altijd wel ergens bang voor is. Vandaag zijn dat dus Trump, China, Brexit, de centrale banken, Argentinië, Italië, noem ze maar op. In de jaren 70: de oliecrisissen. In 2001: Al Qaeda. Er is altijd iets. Oorlogen! Huizenprijzen! Zelfs het gat in de ozonlaag! En wie weet nog wat Y2K is, de bug in het computersysteem die op 1 januari 2000 alle vliegtuigen uit de lucht zou doen vallen?
Ten tweede is het allemaal nog niet zo dramatisch als het lijkt.
De bedrijfswinsten zijn gemiddeld nooit zo groot geweest. De ultralage rente biedt duizenden ondernemingen een enorme winsthefboom, met winsten die hoger zijn dan de de kostprijs van de schulden. Toch steken de meeste bedrijven zich niet onbezonnen diep in de schulden. Integendeel: het cashgebergte reikt hoger dan ooit. In Europa bijvoorbeeld, zakte het percentage van de opbrengst dat bestemd is voor de aflossing van schulden tot het laagste peil sinds de eeuwwende.
De consumptie blijft stevig in het westen, dankzij een forse terugval van de werkloosheid in de voorbije jaren. De waarderingen op de beurs, zij het koers-winstverhouding of dividendrendement of risicopremie, zijn aantrekkelijk. Vergeleken met obligaties zijn aandelen nooit in geschiedenis zo goedkoop geweest.
En, in tegenstelling tot wat tot in den treure wordt herhaald, beleeft Wall Street vandaag niét de langste hausseperiode aller tijden. Die van de jaren ‘50 en de jaren ‘90 duurden twee jaar langer.
De geprezen ‘Bear Market Index’ van de strategen van Citigroup staat overigens op ‘zonnig‘. Die experts houden 18 indicatoren in het oog, die kunnen wijzen op een nakende correctie, van waarderingen, over de gezondheid van bedrijfsbalansen, winstgevendheid en vermogensstromen. De index haalt 22%. In oktober 2007, voor de toenmalige crash, was dat 72%. In maart 2000, voor de crash van toen, was het 97%.
Om maar te zeggen: er valt evenveel te zeggen over de goede gang van zaken als over de slechte gang. Over de lange termijn blijft het knagende dubbelprobleem van de pensioenlasten en de staatsschulden over de wereld hangen. Maar dat is geen reden om vandaag halsoverkop te verkopen.
Kortom: we blijven gewoon mikken op superieure bedrijven in plaats van bloederige krantenkoppen. En we blijven trouw aan ons model. Dat schrijft ons overigens voor dat we vanaf vandaag een aandeel mogen kopen. Laat maar zakken dan, die koersen, zodat we goedkoop kunnen instappen!
Comments (2)
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Vincent Van den Broeck
26 augustus 2019 at 20:11
13 maanden geleden, aan een italiaans zwembad niet ver van Venetië had ik net de essays van Warren Buffett uitgelezen. Ik had beslist. Ik hou vanaf nu een grote portie cash aan, om bij crashes goedkoop bij te kopen.
“Wees hebberig wanneer anderen angstig zijn, en omgekeerd” leek me een mooie aanvulling op de Zanna-theorie. Ik ben namelijk een bijspaarder, en kan dus Zanna niet 100% volgen. Enzo probeer ik mijn eigen perfecte systeem samen te stellen. Mijn 1e glorie jaar op de beurs (dank u Sanofi) was daar in Italië al lang vergeten door Evs, Mdxhealth en andere Nyrstars. Maar Warren gaf me hernieuwde moed.
Eind mei crashte Umicore, bleef even rond de €27 hangen dus ik zag mijn moment. Ik kocht een eerste schijf van mijn Buffet-buffer op. De eerste 3 dagen na mijn aankoop steeg Umicore. Haha! Goed gedaan! Ik had me niet zo moeten haasten achteraf gezien. 3 maanden later dobbert Umicore nog rond de €26.
Sindsdien jeukt het om ook Melexis op te pikken na zijn tuimelperte van €90 naar €55. Maar ja… als ik dat doe is mijn Buffet-buffer weg. En de echte crash moet nog komen. Of niet?
Misschien was mijn aha-erlebnis toch niet zo geniaal. Misschien toch maar gewoon bijkopen als ik voldoende cash heb, max 1 keer per maand… Die Zanna is nog zo gek niet. Resilux misschien. 4 euro goedkoper dan Zanna! Of toch wachten op haar volgende aankoop.
Hmmm, niet gemakkelijk die beurs! Maar wel interessant!
Groeten
Steven Jacobs
28 augustus 2019 at 11:23
Blog van 12 augustus “ook in het oog houden: Agfa-Gevaert…” Hier al bijna drie jaar in portefeuille -ik heb tijd- maar klinkt vandaag toch weer wat zonniger dan jaren geleden… Wat vindt de redactie ervan? Klimt deze nu niet op de favorietenlijst? Is een aanvaller wel…