Het droomkoppel Lagarde-Draghi
Ja, ik ben en ik blijf koppig optimistisch. Met mijn oprechte dank aan Mario Draghi, met mijn voorzichtig vertrouwen in Matteo Renzi, maar helaas ondanks de meeste andere Europese leiders (wie had vier jaar geleden gedacht dat we vooral op de kunde van Italianen moeten rekenen om Europa uit het slop te trekken? We leven in een wondere wereld, zeer zeker).
En met een flinke scheut ontgoocheling omdat Christine Lagarde dan toch niet is verhuisd van het IMF naar de voorzittersstoel van de Europese Commissie. Zij en Draghi zouden een knap team hebben gevormd, een kundig leidersduo dat het schip Europa langsheen menige klippen naar zijn doelhaven had kunnen voeren: die van groei, meer welvaart en prijsstabiliteit.
Lagarde zou ook meer impact gehad hebben op koppige Angela Merkel, die nu al jaren de route naar groei, prijsstabiliteit en meer welvaart in de weg staat (vergis u niet: deflatie is minstens net zo labiel als te veel inflatie). Allicht zou Lagarde ook meer impact gehad hebben op de Franse regering-Valls, die hopelijk meer en meer het Franse laken naar zich toe zal trekken. Het mocht niet zijn. La Lagarde blijft in Washington. De middelmatige Merkel-adept Jean-Claude Juncker volgt de middelmatige Jose Manuel Barroso op als baas van Europa.
Waarom dan dat blijvend vertrouwen? Omdat ik blijf geloven dat een mens wel degelijk tot boude acties in staat is als de nood hoog is. Vandaag ís de nood redelijk hoog. Het is hoog tijd dat gezinnen, bedrijven, banken en overheden hun vrees voor de toekomst van zich afwerpen. Dat overheden en ondernemers eindelijk de handen in elkaar slaan. Dat de bedragen op de spaarrekeningen eindelijk beginnen af te nemen. Dat de beursgenoteerde Europese bedrijven eindelijk durven investeren in plaats van cash op te stapelen, tot nu al 1.000 miljard euro, las ik in de Financial Times.
Laat Draghi dus asjeblief doen met zijn gedurfd programma. Laat de landen met budgettaire manoeuvreerruimte inzetten op groei in plaats van krampachtig en eenzijdig en nu al jarenlang te focussen op besparingen. Laat tegelijk de landen met achterstanden moedig en structureel hervormen, zodat daar ondernemerschap wordt aangemoedigd en fiscale fraude minder kans maakt…
Het zal vooralsnog niet van Merkel & co komen. Draghi staat er min of meer alleen voor. Lagarde staat te ver van Europa om hem voluit te kunnen steunen. Hopelijk komt ze in de volgende cruciale maanden wat dichterbij.
