Krimpen is hip
Deutsche en GE willen geen reuzen meer zijn.
De legendarische bedrijfsleider Jack ‘Buy or bury the competition’ Welch maakte van General Electric ‘s werelds meest vermaarde conglomeraat. De legendarische bazen Rolf Breuer en Josef Ackermann deden zo een beetje hetzelfde in hun sector met Deutsche Bank. En zie nu wat hun opvolgers doen.
In 2001, toen Jeff Immelt (rechts) de fakkel van Jack ‘Change before you have to’ Welch (links) overnam (en er zich meermaals aan verbrandde), was General Electric volgens beurswaarde het grootste bedrijf ter wereld. Eind 2014 viel GE uit de top10, om er allicht nooit meer terug te keren. Want GE verkoopt zijn gigantische financiële poot GE Capital, goed voor een derde van de volledige winst, om zich voortaan in te zetten op zijn kernmétiers: vliegtuigmotoren, krachtturbines en oliediensten. De beleggers juichen: de dag dat Immelt die drastische ommekeer aankondigde steeg het aandeel met 11 procent.
Anshu Jain heeft ruwweg dezelfde ideëen: Deutsche Bank hoeft de grootste niet meer te zijn, liever de winstgevendste. De baas van Deutsche Bank overweegt Postbank, een grote dochter met 15.000 werknemers en een immens retailnetwerk, in de etalage te zetten. Ook de zakenbanktak zou een pak kleiner worden. Ook hier juichen de beleggers. Overigens zijn ze bij onder meer Procter & Gamble met hetzelfde bezig.
Ook dit is ‘M&A’, de business van de fusies en overnames. Kan ook niet anders: de ene kan maar kopen wat de andere verkoopt. Soms – helaas niet vaak genoeg – leidt dat tot een win-win. Hier winnen alvast de verkopers al.
