Onze regering maakt ons sterker
U zal me allicht niet geloven, beste lezer, als ik schrijf dat het zomerakkoord van de overheid me optimistisch stemt. Of toch minstens hoopvol. Nochtans meen ik het oprecht: van hieruit kan het enkel maar beteren. De bodem is bereikt, de bocht is gemaakt.
Het zag er enkele dagen lang nochtans angstaanjagend uit, toen onze premier een taks op effectenrekeningen door de strot van de Vlaamse coalitiepartners wilde duwen. Wat een voorstel! Een dergelijke belasting treft eenieder die met zijn zuurverdiende inkomsten op een doeltreffende manier zelf wil sparen, die zijn eigen boontjes wil doppen met zijn eigen geld. Welk soort liberaal kan daar tegen zijn? Iemand die weet dat vlamingen het overgrote deel van de geviseerde effectenrekeningen aanhouden? Iemand die in zijn eigen landsdeel vliegen van links wil afpakken? Eerder van uiterst links, want wat de premier voorstelde is een combinatie van schaamteloze overheidsconfiscatie en tenenkrullende overheidsbetutteling. Houd het volk arm en onmondig, misschien zou zelfs het commnunistische PTB hiervoor passen.
Gelukkig was er toch één Vlaamse partij die zich verzette. De drempel voor die effectenrekeningentaks werd uiteindelijk fors opgeschroefd tot 500.000€ of 1 miljoen per gezin.
Hoewel: moeten we ons daarmee ‘gelukkig’ prijzen? Moeten we ons daarvoor dankbaar voelen? Iemand die al jaren zelf spaart voor zijn pensioen, zit, zonder zot te doen en aandelen en obligaties opgeteld, al snel boven dat half miljoen. En dat is vaak nodig ook, als je uitgaat dat je nog 30 jaar gepensioneerd kan zijn en als je niet afhankelijk wil zijn van een armlastige en uiterst wispelturige overheid.
De regering meldt nochtans fier dat ze hiermee alleen maar de rijken treft. Laat ons alstublieft niet lachen. De echt rijken hebben uitwijkmogelijkheden zat. Met het saldo van hun vermogen dat ze niet ergens ver weg zitten hebben, kopen ze wel kunst of wijn of oldtimers of nog maar eens een optrekje (welja, laten we een vastgoedbubbel creëren) of goud of andere grondstoffen, of eender wat anders dat niets bijbrengt tot onze economie en fiscaal vriendelijk bejegend wordt.
Wil de regering hiermee echt volgend jaar een kwart miljard ophalen? Dit gelooft ze beslist zelf niet. De administratieve kostprijs voor controle en inning, en vooral het ontmoedigingseffect bij ondernemende burgers, zal onze maatschappij integendeel ettelijke miljoenen kosten, net als de ten grave gedragen schaamtelijke speculatietaks.
Nog gortiger is de verhoging van de beurstaks volgend jaar van 0,27% tot 0,35%. Ook hier weer wordt beweerd dat rijken of speculanten worden getroffen, terwijl het om de gewone spaarder gaat die zich tegen het wegsmelten van zijn koopkracht wil verzetten. Ook hier gaat het om veel meer: de ganse maatschappij wordt gestraft. Een te hoge kostprijs voor beurstransacties zal de handel in beursgenoteerde KMO’s doen teruglopen, hetgeen een belangrijke financieringsbron drooglegt en de toekomstige groei (dus ook werkgelegenheid) hypothekeert. En dat allemaal om de doorsnee kiezer via bewuste misleiding voor zich te winnen?
Terwijl ik deze lijnen schrijf, word ik bozer en bozer. Laat ik het dus snel van de zonnige kant bekijken (en zoveel mogelijk cynisme achterwege houden).
Voor het eerst in een volle generatie zitten er ook maatregelen in dit akkoord die beleggingen in aandelen aanmoedigen. De vrijstelling van de taks op spaarrekeningen wordt verlaagd tot 940 euro, hetgeen voor sommigen hopelijk een aansporing is om eindelijk (via aandelen) te gaan sparen in plaats van door te gaan met het jarenlang ontsparen. Het systeem van pensioensparen wordt microscopisch aangepast, in theorie ten voordele van spaarfondsen die mogelijk in aandelen beleggen, maar die ingreep is verwaarloosbaar. En bovenal, kers op de taart: de eerste 627€ die u int aan dividenden zijn belastingvrij. U betaalt daar dus geen 30% roerende voorheffing op. Ziehier de wet Michel-De Croo, naar analogie met de wet Cooreman-De Clercq van 35 jaar geleden.
Iemand die beide ingrepen objectief vergelijkt kan niet anders dan cynisch reageren. Snel over dus naar de volgende overweging.
Zien we dit glas nu halfleeg of halfvol?
Halfleeg: met de effectenrekeningentaks heeft de regering opnieuw een gevaarlijk precedent gecreëerd. Zo werd de roerende voorheffing op dividenden in de voorbije jaren verdubbeld tot 30%. Zo is de beurstaks op een zo mogelijk nog spectaculairder manier met 133% verhoogd op amper zeven jaar tijd. Wie zegt dat niet hetzelfde zal gebeuren met deze nieuwe vorm van taxatie van nu 0,15% op het volledige bedrag? Wie zegt dat de drempel van 500.000€ niet zal worden verlaagd?
Halfvol: deze regering, die duidelijk uiterst angstig is van links, heeft niettemin eindelijk de moed gehad om in de media toe te geven dat de kleine belegger (tot voor kort het symbool van gokkers, profiteurs en superrijken) een fiscaal voordeel krijgt. Een kleintje weliswaar, maar voor mij is dat voldoende om hier een trendwijziging in te zien. Een aantrekkende Europese economie en de nieuwe wind in voorbeeldland Frankrijk kunnen er nu mee voor zorgen dat onze leiders eindelijk gaan inzien dat beleggers deugdelijk en zelfs onmisbaar zijn voor de algemene welvaart. Ik durf dus te voorspellen dat efficiënte spaarders over tien jaar niet nóg meer fiscaal gestraft zullen worden dan vandaag – allicht minder.
Halfvol bis: what doesn’t kill you makes you stronger. De Belgische overheden hebben het de aandelenbeleggers in de voorbije jaren uiterst moeilijk gemaakt. Welnu, hoe lastiger ze het ons maken, hoe weerbaarder we worden. Stijgt de beurstaks in zeven jaar tijd met een schandalige 133%? Dan zullen we extra hameren op het beperken van transacties. Benadert of overschrijdt uw effectenrekening de kaap van 500.000€? Houd dan uw mooiste aandelen ‘voor altijd’ bij: zet ze op naam. Enzovoort. We laten ons niet tegenhouden. Goed beleggen vergt behendigheid, creativiteit en nooit aflatende moed en optimisme. Vooral in regimes die de particuliere ondernemer die zelf zijn boontjes wil doppen vijandig gezind zijn moeten die kwaliteiten extra worden geoefend. We zouden onze regeringen dankbaar moeten zijn.
Twee keer halfvol tegen een keer halfleeg: het optimisme zegeviert.
Tot slot een gouden raad van tante Zanna. Dankzij de wet Michel-De Croo kunnen we jaarlijks 188€ besparen op de dividendbelastingen. Voel aan den lijve hoe lekker deze eerste positieve overheidsingreep in dertig jaar kan smaken. Ga ermee op restaurant.
Comments (5)
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Louis Renders
2 augustus 2017 at 15:11
Hoe doen ze het ? Dat ; de allerrijksten hun vermogen dusdanig gestructureerd hebben dat ze immuun zijn voor dit soort”vermogens” belasting
Hoe doen ze het ? Overschrijdt de “effectenrekening” de 500.000€ ? Houd uw mooiste aandelen”voor altijd”:zet ze op naam ?
Hoe doen ze het ? Ons spaarcenten (aandelen-fonsen….) in een “Venootschap stoppen” daar komt de fiscus niet aan ; omdat ze dan niet beurs genoteerd zijn.
Hoe kan het zijn ? Als gepensioenneerde mag ik 500€/ maand belasting vrij bij verdienen =6000€/jaar. Als spaarder-belegger 6000€ verdienen ; betaal je 30% minnimum belasting.
Als bij verdiener moet je lichamelijke of andere inspanning leveren. Als spaarder-belegger moet je uw spaargeld (waarop reeds belasting is betaald) met een zeker risico en met kosten
beleggen (daardoor kunnen anderen ( banken-bedrijven-fondsbeheerders-enz..) geld verdienen, …enz..).
Dit komt als onrechtvaardige belasting over; en de staat promoot zwart werk.
William Meertens
3 augustus 2017 at 09:49
Beste Pierre, Zanna en lezers,
Voor mij is het glas half vol. De regering heeft het eigenlijk meer dan half leeg gedronken. Ik zie niet in dat dit een stimulatie gaat zijn om te gaan beleggen. De nog beginnende belegger ziet maar 1 ding. Verhoging van taksen. En de waarschijnlijkheid van het gevaar dat dit ten aller tijden kan blijven gebeuren. De reeds gestarte kleine belegger. Die tussen de 500 en 2000 euro belegd. Die kan denken, het zijn maar een paar euro’s. Maar bedenk dat een paar euro’s hier en daar, samen veel euro’s maken. De enige zekerheid wat men heeft, is dat men deze kwijt is aan de regering. Maar nog altijd niet terugverdiend heeft aan het aandeel. Voor mij staat het nu al vast. Mijn portefeuille wordt nu in deze mooie tijden van correctie geherbalanceerd, en uitgebreid. Zodat ik volgend jaar geen enkele aankoop ga doen, of hoef te doen. Tenzij het een gouden zet zou zijn. Verwachting, max. 1 aankoop. Normaal toch 5 tot 10 per jaar. Regering in het rood.
Dan de vrijstelling. Ook daar een dubbel gevoel. Je krijgt wel een deel terug, maar via je belastingaangifte een jaar later. Dus eigenlijk krijg je niets terug. Daar als je belasting dient te betalen, dan heb je wel een korting, maar nog altijd geen geld op je rekening staan om te herinvesteren. En velen zullen dit vrijgestelde gedeelte ook nooit gaan herinvesteren. Zelfs Zanna gaat er mee op restaurant 🙂 Mijn portefeuille opstelling gaat veel meer aandelen bevatten die geen dividend geven. Daar dienen wij ons trouwens niet blind op te staren. Daar zitten ook vele mooie tussen. En die zitten niet enkel in de biotech. Neem RedHat (RHT) bv. Een pracht exemplaar waar ik al jaren plezier aan heb. Maar voor mij gaat het aantal van 10 – 15% zonder dividend, naar 30 – 40% aandelen zonder dividend. Ook hier ga ik radicaal in tegen de sponsoring van de regering.
Na een jaar kunnen ook wij dan een herevaluatie maken van wat er geworden is van hun nieuwe manier om aan geld te geraken.
Veel beleggingsplezier, en zonnige dagen,
William.
Etienne De Smet
3 augustus 2017 at 17:35
Nog een tip die blijkbaar niet algemeen is bekend. Je kan de betaalde roerende voorheffing recupereren als je een laag inkomen hebt. Dochter Lola kan dus op haar belastingaangifte de ontvangen dividenden vrijwillig aangeven en de RV recuperen (aangenomen dat ze als studente geen andere inkomsten heeft). Een koppel waarvan één van de partners geen inkomen heeft, kan de ontvangen dividenden van die partner aangeven en zo RV terugbetaald krijgen. Je kan perfect de dividenden aangeven voor één partner en niet voor de andere. Het vraagt soms wat trial-and-error via tax-on-web tot je het juiste bedrag hebt gevonden waarmee je de meeste RV terugkrijgt.
Roland Coessens
6 augustus 2017 at 11:37
Hallo,
Iets bij mij blij haperen in de terugbetaling van de betaalde RV. op dividenden, laat ons wat muggenziften. Ze worden bij inning door de bank in gehouden en moeten worden teruggevraagd in de belastingaangifte, dus de bank zal een attest moeten opstellen voor al wie een effecten rekening heeft en dividenden heeft ontvangen. Wat zal de extra kost hiervoor bedragen.?
Mijn conclusie velen zullen ze niet terugvragen, en daar rekent deze graairegering regering op. Dus aankopen strikt beperken en dividendenkampioenen met een andere bril bekijken.
Robert Vanden Berghe
10 augustus 2017 at 16:27
Beste vrienden beleggers,
Ik ben helemaal niet gelukkig met dit “zomer-akkoord”. Het is zonder meer de aanzet voor een vermogensbelasting. Onze belastingaangifte zal er anders gaan uitzien: we zullen moeten opbiechten dat we houder zijn van een “effectenrekening”. Willen we genieten van het zoethoudertje van een vrijstelling van roerende voorheffing op de eerste 627 € dividend, dan zullen we ons dividend evenzeer moeten opbiechten in de belastingaangifte. “Bye bye” de notie van “bevrijdende” roerende voorheffing. Als aandelenbelegger zal dus van ons worden geëist dat we “bekennen” en ons uitkleden. De taks van 0.15 % op de effectenrekening is misschien niet zo gek veel. NU toch niet. Maar geloof me, het is het startmotortje voor een rits verhogingen in de toekomst. En dat zullen we geweten hebben! Het herverdeling-dolle middenveld heeft weer eens een buit binnengehaald.
Uiteindelijk ben ik niet eens zo zeker dat hetgeen ons nu door de strot werd geramd beter zou zijn dan een bescheiden meerwaardebelasting. Daar heb je als belegger toch nog een zekere graad van controle over wanneer je het aantal transacties beperkt tot het absoluut noodzakelijke. Nu wordt je hoe dan ook “gepakt”, ongeacht of je nu een Daytrader bent met een vloed aan transacties of een lange-termijn “Value Investor” met een jaarlijks zeer beperkt aantal verschuivingen in de portefeuille.