Paniek of jeuk? Een analyse van de actualiteit
Na een pijnlijke val gisteren (de Bel20-index stond op een bepaald moment 3,5% in het verlies), openen de Europese aandelen vandaag wat hoger. De Bel20 koerst rond 4.040 punten, 10% onder zijn lokaal record van drie maanden geleden (zijn historisch record dateert al van 2007!).
Waarheen van hieruit?
Van de drie grote zorgenkinderen is er eentje dat bepaald positief evolueert: Covid19. De besmettingen lopen fors terug, de restricties worden her en der versoepeld. Dat is een serieuze steun voor economie en dus aandelen.
Blijven over: de twee anderen.
Ten eerste het meest acute: valt Rusland nu Oekraïne binnen of niet? Geopolitieke denkers schatten de kans een treffen op 50% in. Daarmee zijn we als belegger dus niet veel. Het dwingt ons na te denken bij de volgende vraag: wat indien er wel degelijk een invasie komt?
Ons best mogelijk antwoord valt uiteen in korte en lange termijn. Op korte termijn is het antwoord duidelijk en slap: we weten het niet. We weten niet hoe de oorlog kan escaleren. Indien het echt tot een langdurige oorlog komt, zal het iedereen pijn doen (ook Poetin, dat weet hij best!). Dan is een recessie haast onvermijdelijk en zullen de meeste ondernemingen in portefeuille nadeel ondervinden. Hun beurskoersen beslist ook. De prijzen van grondstoffen (graan, metalen,…) en energie (gas en olie) zullen fors stijgen. De aanvoerketen zal stevig verstoord geraken, en die is al niet optimaal. We kunnen inflatie krijgen, en dus een combinatie van recessie en inflatie: de gevreesde stagflatie. Een herhaling van de donkere jaren 70 zit dan in de kaarten.
Maar dat is slechts één scenario, en meteen ook het pijnlijkste. Het zou geen blijk geven van koelbloedige beursstuurmanskunst om op basis hiervan de aandelen massaal te gaan dumpen bij de eerste grensoversteek van de eerste Russische tank.
Wat hierbij belangrijk om te weten is: geopolitieke crisissen hebben haast nooit een blijvende impact op aandelen. In het volgende nummer 191 staat Waldorf stil bij een vijftigtal angstmomenten sinds de Hongaarse revolutie in 1956. In alle gevallen dook de S&P500-index van Amerikaanse aandelen in de volgende dagen en weken fors lager.
Maar in hoeveel gevallen stond die index nog op minstens 10% verlies twaalf maanden na de start van het conflict? Welgeteld 4!
9/11 is er een van, de val van Lehman Brothers nog een. Maar ook in die gevallen was het verlies na een jaar nog relatief beperkt. Er is één uitzondering: de door de Yom Kippoer-oorlog aangestoken eerste olieschok van 1973.
1 op 50 dus. Geen reden tot paniek. Alleen kan wat nu gebeurt wel degelijk tot een nieuwe olieschok leiden, ook al denken we dat zelfs dat nog relatief zal meevallen. De VS is ondertussen een veel groter producent en uitvoerder van olie en gas dan toen.
Ten tweede de zeurende pijn: inflatie. Meer bepaald: de ‘juiste’ ingrepen van de monetaire overheden.
Dit is delicater. Het zou best kunnen dat zowel de Europese als de Amerikaanse centrale bank ‘behind the curve’ ligt, dus eigenlijk te laat is met het verhogen van de rente en het terugschroeven van de obligatieaankopen om de inflatiegeest nog terug in de tandpastatube te kunnen duwen. Maar het kan even goed zijn dat de Amerikaanse centrale bank te agressief is – dat inflatie meer transitoir is dan men gelooft, dat de rente te snel wordt opgetrokken en dat de economische groei in verstikkingsnood kan komen. Dat de 10-jarige rente zakte terwijl de 2-jarige rente fors steeg de jongste dagen, is een teken aan die wand.
Dit blijft afwachten. Ook hier kunnen we ons niet positioneren omdat we het niet weten.
Dus, wat doen we?
In elk geval niet sneller gaan met aankopen dan ons systeem ons voorschrijft. Eén per maand maximaal. Cash achter de hand kan handig blijken.
Voor de rest bekijken we hoe het met de Zanna-trend gaat.
Sinds 5 februari is de positieve trend afgelopen. We zitten nu in een zijwaartse trend. Indien voor 5 mei de Bel20-index onder 3.751 punten duikt, belanden we in een neerwaartse trend. Pas dan kunnen we werk maken van cashopbouw.
We houden tevens ons mandje van 10 ‘eeuwig dure’ aandelen in het oog. Kleppers als Melexis, WDP en Sofina zitten intussen wel al 25% en meer onder hun lokale pieken van eind vorig jaar (voor de lijst: zie onder meer nummer 188, pagina 3).
Laat het panikeren nog maar gerust aan een ander over. Wij hebben een ander gevoel nu: jeukende handen.
Comments (2)
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Walter Maes
15 februari 2022 at 14:42
Ja wadde, die Zanna en haar compagnon Pierre geven ons een les virologie, geschiedenis en economie op een dienblad.
Met Imre Nagy, Golda Meir ( = Wikipedia voor de gemiddelde lezer) en Poetin in de hoofdrol.
Naast een aanzoek voor de volgende “Slimste Mens” , helpt deze tekst mij mijn roze bril toch op te houden om naar de beurscijfers te kijken op KT, MLT en LT..Zanna kan er allen maar nog pittiger uitzien.
Rob Verstrynge
16 februari 2022 at 11:31
Ik had maandag geweldig last van jeukende handen, maar fully invested, te weinig cash. Altijd een probleem!