Rusland spotgoedkoop
Rusland is een ‘screaming buy’… indien je tenminste uitsluitend op de waarderingen focust.
We wisten al langer dat de koers-winstverhouding (k/w of ‘price/earnings’, pe) van de Russische steraandelen rond 4 schommelt. Als je een aandeel koopt voor bijvoorbeeld 100 euro, heb je dus al na 4 jaar van normale winsten (gemiddeld 25 euro per jaar) je hele inleg terugverdiend. Houd je het aandeel langer dan vier jaar bij of verbeteren inmiddels de resultaten van het bedrijf, dan heb je nog sneller winst.
Om maar te zeggen: een k/w van 4 voor het beursgemiddelde is echt wel weinig. Voor Europese aandelen schommelt die tegenwoordig rond 15 punten. Voor Amerikaanse aandelen ligt de k/w in de buurt van 20.
Maar nu is er nog iets anders. Ik woonde gisteren in Londen een voordracht bij van Richard Titherington, de ervaren Managing Director en Chief Investment Officer Emerging Markets bij JP Morgan Asset Management. De man met de ronkende titels stelde het volgende vast voor Rusland: het dividendrendement ligt er boven de k/w. Het dividendrendement is het uitgekeerde dividend gedeeld door de koers van het aandeel. Een aandeel dat 100 euro kost en een dividend van 4,5 euro betaalt, heeft dus een dividendrendement van 4,5.
Dat is nu dus het geval in Rusland. Het dividendrendement is er sinds 1995 nooit hoger geweest. ‘Corporate Rusland betaalt zijn aandeelhouders meer dividenden uit dan ooit voordien’, bevestigt Titherington. ‘Dat wijst op een degelijke kwaliteit van de beursgenoteerde bedrijven.’
Titherington vond (na ver zoeken) nog een aantal landen waarvan de beursindexen zeer tijdelijk een hoger dividendrendement hadden dan een k/w. Dat was telkens in tijden van extreme crisis: Hongarije, Thailand, Turkije, Polen, Brazilië, Argentinië. Een jaar na die tijdelijke aberratie gingen de koersen gemiddeld 74 procent hoger.
Slechts één keer bleven de koersen zakken. Dat was in Argentinië, een regime dat tegelijk devalueerde, kapitaalcontroles invoerde en in ‘default’ ging, dus niet aan zijn betalingsverplichtingen voldeed. ‘Dus’, besluit Titherington, ‘Indien Rusland Argentinië niet achterna gaat of geen internationale paria à la Iran wordt, is dit een koopkans.‘
Maar opletten. Het spreekt voor zich dat het land van Poetin niet echt stabiel is. Niemand weet waar Rusland over drie jaar zal staan. ‘Er is weinig visibiliteit’, drukt Titherington het in zijn typisch beursjargon uit. ‘We zijn dus overwogen, maar mild overwogen.’
