Mijn eerste dag op de beurs…
Steven Jacobs, een abonnee van Mister Market Magazine, heeft onlangs zijn eerste aandeel gekocht. Hij schreef tevens neer hoe hij zich voelde toen hij voor het eerst de markt van aandelen betrad. Het is een mooie getuigenis, die voor velen ongetwijfeld bekend zal klinken.
Off we go…
Aandeel gekozen. Emoties uitgeschakeld. Gids bij de hand. Richtlijnen strak genoteerd en niet van plan om van het pad af te dwalen. Blijkbaar zijn er veel valkuilen voor een beginnende belegger, maar niet voor mij, want ik ben goed geïnformeerd! Mij zal niets overkomen. Zoals steeds zal ik rationeel te werk gaan, want zo ben ik nu eenmaal.
Ik ben klaar. In mijn hoofd sta ik in een doosvormige kamer met twee deuren en een groot raam. De ene deur is de achterdeur. Als ik daar doorwandel, dan kom ik terecht in de alledaagse wereld. Een wereld die ik voldoende ken: geen onmiddellijke verrassingen, alles klaarblijkelijk onder controle, niets dat ik niet direct ken… Daar zal ik straks ook weer doorstappen.
Maar ditmaal sta ik aan die andere deur, vlak naast dat grote raam.
Ik kijk naar buiten en zie enkel een heel groot plein, getooid met allerhande kraampjes met klinkende namen en drukdoende uitbaters. Namen die me niet steeds bekend voorkomen, maar goed… Blijkbaar is er ook veel volk en lawaai, of is het enkel ruis? Grappig, de kraampjes flikkeren in rode en groene kleuren. Allerlei mensen hollen van de ene naar de andere kraam en wapperen vlijtig met hun euro’s.
Ik zie euforie, maar ook angst, boosheid, slinkse blikken, groepjes die achter elkaar lopen en samen van de ene kraam naar de andere hollen… terwijl verschillende andere personen net het omgekeerde doen. Ik zie mannen konkelfoezen en anderen die proberen om mee te luisteren. Buldergelach, maar ook gevloek en getier… Anderzijds zie ik ook wat uitzonderingen: mannen die niet rondhollen en schreeuwen, maar ijzig kalm blijven staan. Ze doen blijkbaar niets. Wat doen die hier nu?
Er wordt hier gekocht en verkocht in een razend tempo. Ik zie veel irrationele dingen gebeuren. Niet echt wat ik onmiddellijk verwacht had.
In het midden van het plein zie ik een groot scherm waar een gigantische grafiek op geprojecteerd wordt. Een dansende lijn die naar boven en onder gaat. Heel wat volk staat er naar te turen en telkens de lijn verschuift, springen mensen druk heen en weer om aan de kraampjes handel te drijven. Groene en rode kleuren schitteren over het ganse plein…
Een rare plaats, maar ik word er wel door aangetrokken én ik weet ook wat ik daar ga doen. Ik wandel naar het winkeltje van Solvay, ik koop daar x-aantal stuks en ik wandel rechtstreeks terug door mijn deur. Niet meer dan dat. Daarna wacht ik rustig een maand af en volg het beursnieuws op de voet via mijn gids. Makkelijk, toch? En zo zal ik elke maand of om de drie-vier maanden hier eens komen winkelen, in alle rust en vree.
Ok, daar gaan we. Ik stap door de deur en zie mijn doel op slechts enkele meters afstand. Het geroep en geflikker aan de andere kramen trekt toch harder mijn aandacht dan ik had verwacht: “Opties hier! Heerlijke opties tegen straffe prijzen!”, “In de aanbieding: aandelen tegen -50 procent! Winst gegarandeerd! Komt dat zien!!”, “Hallo, meneer, kijk eens naar mijn prijzen! Goedkoper gaat u nooit vinden. Volgende week zal het hier beslist 3x zo duur zijn! Laat dit koopje niet door uw vingers schieten!”
Wat is dit allemaal? Nee, ik laat me niet intimideren. Ik kom vandaag enkel en alleen voor Solvay, dank u wel. Ah, daar is mijn kraam. De deal is op enkele seconden geklonken. Dit is de prijs, dat krijgt u mee. Tot ziens!
Goed, dat was het dan. Dat viel best mee, zo’n eerste aankoop op dit dolle plein.
Ik wandel terug naar mijn doosvormige kamer. Maar op de terugweg wordt het toch moeilijk om aan de verleiding te weerstaan om aan een andere kraam te stoppen. Tja, ik heb nog geld in mijn buidel. Geld dat ik toch zeker voor andere aandelen wil gebruiken, dus wat kan het kwaad?
“Koop slechts één aandeel per maand!”, spookt het plots door mijn hoofd, “Wijk niet af van het systeem!”
Ok, ok… ik kijk alleen maar en dan ga ik verder. Enkel kijken…
Wel, wel… ziet er allemaal aanlokkelijk uit, zeg! En wat staat er hier in mijn boekje? Ho, maar die prijzen zijn prima! Ach, ik koop ook een zakje aan dit kraam. Leuk, ditmaal kan ik voor hetzelfde bedrag bij de vriendelijke Ablynx-meneer meer stuks meenemen dan bij de Solvay-verkoper. Maar nu is het genoeg! Ik wandel zonder omkijken door mijn deur en sla ze direct dicht…
Hoera, ik heb gekocht! Maar… wat is dit nu? Een cocktail van emoties giert door mijn hele lijf. Emoties die de hele tijd rondzwermden van het ogenblik de deur was opengegaan. En was dat nu niet één van de hoofdvoorwaarden om succesvol het plein te betreden: géén emoties? Lap, al die maanden voorbereiding en op enkele seconden al direct zo’n kapitale fout?
En daar stopt het niet: gingen we niet één aandeellijn kopen per maand? En wat is er gebeurd: één doordachte aankoop en direct daarna nog een impulsieve? Wacht, niet te streng zijn… Ik heb alles van Ablynx ook goed gelezen, ik wist wat ik daar kon krijgen…
Plotsklaps een draai rond mijn oren! Van wie kwam dat? Er is hier niemand… of wel?
De emoties ebben weg… en nu pas besef ik nuchter dat ik, de rationele man, al direct zondigde tegen mijn eigen voornemens… en dat op slechts enkele minuten tijd.
Er is hier maar één besluit mogelijk. Ook al denk je goed voorbereid te zijn en vastberaden om niet van je strategie af te wijken, dan nog ben jij je eigen gevaar. Hoe dom het ook was, hoe confronterend het tegelijkertijd is om te moeten ervaren dat alle waarschuwingen direct ook kloppen!
Daar sta je dan met je goede voornemens. Maar optimisme moet blijven gelden: leer ervan! Ga volgende keer de doosvormige kamer binnen en neem diep adem. Je kent de theorie, maar de praktijk nog niet helemaal. Maar onthou goed wat je vandaag hebt meegemaakt en zorg ervoor dat het volgende keer niet meer gebeurt. Het systeem zal enkel werken als ikzelf het laat werken, anders zal het niet gaan.
Dus nu minstens een maand rust, laat de fouten bezinken… Observeer, lees en leer. En wacht geduldig af… Hou die geldbeugel dicht en open hem pas als het mag.
In ieder geval was het een dolle en overweldigende rit, maar als ik er centen wil aan overhouden, dan zal ik volgende keer toch tweemaal nadenken.
Dank u wel, gids. Zonder u zou ik het hier niet lang volhouden 🙂
Anderzijds ben ik er wel rotsvast van overtuigd dat dit best iets kan worden.
Steven Jacobs
Comments (2)
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Peter Van Hauwermeiren
15 september 2016 at 21:46
In de nieuwe Mister Market prijst Donald Amstad Azië aan als een interessante regio om te beleggen.
U hebt een voorkeur voor Jardine Strategic. Hebt u ook een mening over de holding First Pacific (US3358892004) ?
Deze lijkt mij goed gediversifieerd, zowel geografisch (Indonesië, Filipijnen, Singapore, Australië, Nieuw-Zeeland) als sectorieel
(telecom, voeding, infrastructuur, energie, grondstoffen). Momenteel noteert het aandeel +/- 50% onder boekwaarde. Bovendien
lijkt de holding over groeipolen te beschikken (vooral in voeding en infrastructuur).
Dirk Van den Bergh
16 september 2016 at 13:21
Heel mooi verteld….ook al lezen we er veel over, emoties zijn zo onvoorspelbaar. Maar anderzijds, emoties maken het leven ook mooi… Beleggen is , zoals al veel gezegd, een werkwoord en een gevecht tegen zichzelf. Je leert er veel mee over zichzelf, en soms ben je trots op jezelf, soms ontgoochel je jezelf. Het leert me tevens niet te streng te zijn voor anderen….beleggen is een mooie hobby, en als het dan ook nog wat opbrengt, geeft het toch veel voldoening.