We vrezen de vrezers van de vrees
Laten we nuchter en monter aan dit artikel beginnen: deze beursval is overdreven.
De bedrijven hebben namelijk niet echt 40 procent of meer van hun waarde verloren, zoals we het op de beurstabellen aflezen.
Even onze basiscursus financiële wiskunde citeren: ‘De huidige waarde van een bedrijf is de naar vandaag teruggerekende waarde van alle toekomstige winsten.’ Dat zijn dus winsten tot tien jaar en langer in de toekomst. En omdat de rente ultralaag is, zeg maar nihil, is die winst in de verre toekomst vandaag eigenlijk evenveel waard.
Welk verschil kunnen dan enkele zwaar tegenvallende kwartalen maken? 10% van de totale waarde, in plaats van 40%? Eigenlijk is zelfs dàt al veel.
Er is evenwel een klein probleempuntje in de bovenstaande goednieuwsredenering: onzekerheid.
We zijn niet zeker of de coronapaniek en zijn gevolgen slechts enkele tegenvallende kwartalen zal veroorzaken. Een probleempuntje als dat is hartentroef in beursland. Mister Market haat onzekerheid. Hij heeft tevens die overbeterlijke reflex om het ultrarecente verleden naar de ultranabije toekomst te extrapoleren. ‘De voorbije weken waren dramatisch, de volgende dus ook’.
En vanuit die verwachting speurt hij dan naar de redenen om zijn verwachting te confirmeren.
Hij hoeft niet ver te gaan speuren.
Er zijn tal van gevaarlijke zelfversterkende effecten aan de gang die tot rampen kunnen leiden. Wat er vandaag in de reële economie gebeurt is waarlijk du jamais vu: zowel productie (het aanbod) al consumptie (de vraag) zijn wereldwijd met een hallucinante snelheid tot stilstand gekomen.
Als niemand nog verkoopt, wie heeft dan de inkomsten om nog te kopen?
Als ondernemingen alleen nog kosten hebben maar wel hun schulden moeten afbetalen, zal elke onderneming dit dan overleven?
Als beleggende klanten hun geld terugeisen en hun fondsbeheerders dus activa moeten verkopen om aan die cash te geraken, hoe onrealistisch diep kunnen de koersen van die verplicht verkochte aandelen dan nog zakken?
Als cash het hoogste goed van dit moment is, en het is aan de banken om daarvoor te zorgen, geraken de banken zelf dan niet in de problemen?
Nu zijn we allemaal afhankelijk van de wil, de koelbloedigheid, de moed en de doeltreffendheid van de bazen van de wereld. Politieke overheden moeten bewijzen dat ze wereldwijd kunnen samenwerken, en dat is een terechte bron van bezorgdheid.
Maar er zijn ook terechte redenen voor hoop.
De monetaire overheden tonen nu al hoe het moet (enkel de ECB blijft wat achter, maar ik verwacht geen nieuwe Lagarde-gaffe).
Voorts lijkt het virus in de startlanden over zijn hoogtepunt heen – China telt nog nauwelijks nieuwe gevallen.
En laten we tot slot monter en nuchter eindigen: wereldwijd wordt koortsachtig naar een vaccin gezocht, met een wil tot samenwerking die ongetwijfeld eerlang tot een resultaat zal leiden. Dat zal een spectaculair beursherstel inluiden.
Maar ja, die term ‘eerlang’ is veel te vaag voor een Mr.Market die allesbehalve een held is, en in sombere tijden geneigd is alles te vrezen, bovenal iedereen die vreest.
PS: Dit is het editoriaal van donderdag 19 maart, maar wie weet ziet de wereld er tegen dan alweer helemaal anders uit…
Comments (5)
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Dirk Van den Bergh
16 maart 2020 at 11:33
Ik pas een eigen regeltje toe: ik verkoop die aandelen die onder de limiet zakken, maar slechts 1 aandeel per dag, en geen doelwachters/defensieve aandelen…. maar of dat dit een goed idee is/was, zal pas blijken als de crisis voorbij is. Wat mij geruststelt is dat ik enkel beleg met geld dat ik niet direct nodig heb….dit geeft mij een gerust geweten/gemoed……hou het gezond !
Anton Delva
16 maart 2020 at 12:43
Maar dan betaal je je waarschijnlijl wel blauw aan transactiekosten
Dirk Van den Bergh
16 maart 2020 at 20:55
Het klopt dat ik dit soms onderschat, maar per verrichting is dit maar 0,5-1,0%. Dit terwijl de verliezen de laatste weken tot 20-60% oplopen, en wie weet, nog een pak meer. En winsten kunnen oplopen tot +100% en meer. Dan vallen die transactiekosten heel goed mee 🙂
Sven Baccus
16 maart 2020 at 16:28
Pierre, ik ging er ook vanuit dat 1 slecht jaar geen ramp is, en 1 slecht jaar is maar 10% van 10 jaar. Maar wat als in dat ene jaar zoveel verlies gemaakt wordt dat het 5 jaar duurt om dat goed te maken? Dan is de verhouding al 50% van 10 jaar…
Voorbeeld: een bedrijf maakt 1 miljoen winst op 10 miljoen omzet. Dus op 10 jaar tijd kan het 10 miljoen winst maken. Wat als het in jaar 1 echter 5 miljoen verlies maakt? Dan duurt het 5 jaar om terug op break even te komen…
De getallen zijn misschien niet realistisch, maar is er iets mis met deze denkwijze?
phuylb
16 maart 2020 at 16:40
Alles kan, Sven, dit is economie en financiën :-).
Maar een bedrijf dat een track record heeft van 1 miljoen winst op 10 miljoen omzet, moet toch al een heel abnormale ramp hebben meegemaakt om in een jaar tijd plots 5 miljoen verlies te maken. Natuurlijk zal de omzet fors zakken en zit het bedrijf met tal van vaste kosten, maar indien dit coronavirus na twee kwartalen verdwijnt, en het productieapparaat en alle precrisisomstandigheden zijn intact en we hernemen het gewone leven, kunnen die rotkwartalen in principe niet tot een dergelijk gigantisch verlies leiden. We kijken met hoop naar voorbeeld/voorloper China, waar in de meeste regio’s het gewone bedrijfsleven opnieuw op stoom begint te komen.