Zanna over Balta
Goedemorgen, beste abonnee.
Het is maandagochtend, het meest geschikte weekmoment voor een flinke portie somberheid (het strontweer helpt).
Balta is een teleurstelling. De tapijtgroep is dé beursintroductie van het jaar in Brussel (niet moeilijk, schampert u vermoedelijk), en dus dé buitenkans om het in België gigantisch grote beursvrezende publiek op een positieve manier met sparen via aandelen vertrouwd te maken. Het pakte spectaculair anders uit, nu zes maanden na de beursgang: de Balta-beleggers zijn een flinke hap van hun investering kwijt.
Het zag er nochtans goed uit, eind mei. Zelfs aan 16 euro, de bovengrens van de prijsvork, leek de waardering redelijk. De intekenprijs bleek de ondergrens te zijn, 13,25 euro, leek Balta zelfs aantrekkelijk. Een ratio ondernemingswaarde/bedrijfscashflow van 7 (op basis van de cijfers van toen) is zeker niet overdreven voor een bedrijf in een weliswaar cyclische en ietwat oubollige sector, maar met een modern apparaat, een ambitieus management, de middelen om te groeien, en een verhoopte EBITDA-marge tegen 2020 van minstens 15%.
Alleen die schuldenberg was ons een doorntje in het oog. We besloten af te wachten.
De halfjaarcijfers waren niet slecht, en omdat ondanks enkele verwachte tegenvallers (zwak pond, duurdere grondstoffen) de jaardoelen werden herbevestigd en de koers intussen was gedaald tot 11,5€, maakte het aandeel in september een eenmalige opwachting in mijn top 20 (op de 20ste plaats).
Dan liep het mis. Op 7 november, bij de publicatie van de kwartaalcijfers, gaf Balta een winstwaarschuwing. Die bleek evenwel veel te mild. Vorige vrijdag moest de tapijtgroep het hele verhaal opbiechten. Dat het allemaal veel slechter loopt dan initieel beloofd. Minder omzet in het segment van de tapijttegels, prijsdruk in de divisie kamerbreed tapijt, een verstikkende concurrentie van tapijtenland Turkije, waar de tapijten dankzij de fors gedaalde lira veel goedkoper geworden zijn, Britse consumenten die niet langer continentale producten kopen wegens de duur geworden euro,…
Miserie alom.
Die cruciale EBITDA-marge zou in 2017 terugvallen van 14,6 in 2016 naar 12,7 à 12,9% – geen kat dus die nog die 15%-doelstelling gelooft. Geen kat die Balta nog gelooft tout court, zo lijk het wel. De beurskoers donderde vrijdag naar 9,5€ per aandeel, mijlenver van die 16€ van de prijsvork. Begrijpelijk. Natuurlijk heeft Balta pech met het VK, Turkije en de grondstoffenprijzen, maar het is nu wel duidelijk dat het prospectus tijdens de beursgang te optimistisch was. Heeft het te maken met Lone Star, de verkoper, die het onderste uit de kan wilde?
Bovendien beschadigde de in de populaire media flink besproken sluiting van de fabriek in Oudenaarde het sociaal imago van Balta. 2017 is verloren, 2018 wordt een overgangsjaar vol herstructureringen.
De waardering lijkt nu oké. Dat zal wel, op dit koersniveau, de volle 30% onder de introductieprijs. Maar mijn Balta-appetijt is voor een poos over.
En ik hoop van harte dat de volgende Belgische beursintroductie een positiever verhaal wordt.
Prettige week,
Zanna.
Comments (1)
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Hubert Zontrop
1 december 2017 at 16:03
Kan je bij een miskoop op basis van foutieve of onvolledige informatie (bij de IPO) je inzet terugvragen aan de verkoper van de aandelen. Enig boekenonderzoek moet dit toch kunnen uitwijzen. Ik doe al langer niet meer mee aan dergelijk IPO’s maar voor vele kleine en door de banken benaderde (achteraf benadeelde) beleggers is dit weer een slechte ervaring. Wie zei ook weer ” de beurs is er niet voor u”.